kultury, oświaty, nauki i sztuki
sportu i turystyki
organizacji pozarządowych
ekologii i gospodarki
tradycji i kultury regionalnej

Umowa została zawarta na trzy lata, z możliwością jej przedłużenia.

ŻÓŁKIEW WCZORAJ I DZIŚ

Żółkiew miasteczko położone o 30 km na północny zachód od Lwowa nad rzeczką Świnią, dopływem Raty.
Żółkiew na miejscu wsi Winniki założył w końcu XVI wieku Stanisław Żółkiewski , późniejszy kaclerz i hetman wielki koronny. Prawa miejskie otrzymała Żółkiew 22 lutego 1603 r.
Żółkiew, założona na planie nieregularnego siedmioboku, stanowi przykład renesansowego "miasta idealnego".Prostokątny rynek otaczają zamek, ratusz, kolegiata z dzwonnicą i kamienice z podcieniami. Wzniesiono tu potężne fortyfikacje, otoczone wałami i rowami. Do środka prowadziły cztery bramy: Glińska, Zwierzyniecka, Lwowska i Żydowska (dwie ostatnie już nie istnieją).
Tuż za kolegiatą widoczne są monumentalna cerkiew obrządku greckokatolickiego, wieża-dzwonnica i klasztor OO. Bazylianów. Na drugim końcu miasta są synagoga i kościół OO.Dominikanów. Na przedmieściu Lwowskim przywracają uwagę kościół Św. Łazarza i drewniana cerkiew Św. Trójcy.
Po Żółkiewskich Żółkiew przeszła na Daniłowiczów, a następnie na Sobieskich. Czasy panowania Jana III Sobieskiego, gdy pełniła funkcje monarszej rezydencji, to okres największego rozkwitu miasta. Upiększano zamek, rozbudowywano obwarowania mijskie, dbano o rozwój handlu, rzemiosła i sztuki. Potem krótko Żółkwią władali Radziwiłłowie, aż w XVIII w. została sprzedana na licytacji. Odtąd zaczyna się schyłek świetności miasta. Pozostawało siedzibą władz lokalnych, ale nie rozwijało się. A w okresie władzy sowietskiej pozbawiono jej nawet historycznej nazwy (nazywało się Nesterow, na pamiątkę lotnika rosyjskiego), zamknięto i zdewastowano świątynie.
Po odzyskaniu niepodległości przez Ukrainę, Żółkwi przywrócono historyczną nazwę, śrómieściu nadano status państwowego rezerwatu historyczno-architekto-nicznego. Świątynie powrócono wiernym, prowadzono odnawianie zabytków.